تولید ناخالص داخلی، معیاری است که بدون در نظر گرفتن فاکتور جمعیت، می‌تواند تصویر نسبتا واضحی از وضعیت اقتصاد یک کشور به دست دهد. پیش‌بینی می‌شود 10 اقتصاد بزرگ تا سال 2028 دچار تحولاتی خواهند شد و کشورهای آسیایی پیشرفت قابل توجهی خواهند داشت.
به گزارش فینوهاب و به نقل از تجارت‌نیوز، بر اساس داده‌های صندوق بین‌المللی پول، از 6 کشور برتر در تولید ناخالص داخلی بر اساس برابری قدرت خرید در سال 2028، چهار مورد از آنها در آسیا خواهد بود که باعث می‌شود کشورهای اروپایی به رتبه‌های پایین‌تر تنزل یابند.
سرعت رشد اقتصادی چین و هند از دهه 1900 به شدت بالا بوده اما اندونزی به تازگی راه خود را به لیست 10 اقتصاد بزرگ جهان باز کرده است. انتظار می‌رود اندونزی تا سال 2028، جایگاه ششمین اقتصاد بزرگ جهان را از آن خود کند.
پیش‌بینی می‌شود اقتصاد ژاپن به‌عنوان یک اقتصاد شناخته شده، تا سال 2024 در رتبه چهارم باقی بماند. بر اساس گزارش statista، روسیه اما تا رتبه هفت سقوط می‌کند.
طبقه متوسط رو به رشد آسیا، یکی از دلایل رخ دادن این تحولات قاره‌ای در زمینه تولید ناخالص داخلی است. در حالی که چین در قرن 21 اغلب نمونه کامل رشد بازار بوده است، اکنون با پیری جمعیت دست‌وپنجه نرم می‌کند و این مساله می‌تواند مصرف را در این کشور به شدت کاهش دهد.
انتظار می‌رود اندونزی، فیلپین و مالزی، نیروی کار خود را در چند سال آینده به شکل قابل توجهی تقویت کنند و هر چه بیشتر بر متوسط درآمدهای خالص بیفزایند.
بانک‌های چندملیتی آسیایی مانند بانک هواوی چین و بانک تاتا هند، در این قرن عملکرد خوبی از خود نشان داده‌اند و به نظر می‌رسد بانک‌های بیشتری در صحنه بین‌المللی، حضور پیدا خواهند کرد. اما رشد سریع در آسیا، مشکلات مختص به خود را دارد؛ از جمله افزایش سریع شکاف میان درآمد روستاییان و شهرنشینان، فرسایش محیط زیست و چالش کاهش جمعیت.
پیش‌بینی وضعیت اقتصادهای بزرگ جهان در سال 2026
همچنین، سایت FocusEconomics در مورد وضعیت اقتصاد کشورهای جهان در سال 2026 و قدرتمندترین اقتصادهای جهان در گزارشی ایالات متحده آمریکا را با تولید ناخالص داخلی اسمی 29.3 هزار میلیارد دلار، اقتصاد اول جهان برشمرده است. به نظر می‌رسد با وجود رقابت شدید میان آمریکا و چین، آمریکا در سال‌های آینده نیز همچنان قدرتمندترین اقتصاد جهان باقی می‌ماند.
با این حال، سیاست‌های فدرال رزرو می‌تواند فعالیت‌های داخلی را به خطر بیاندازد و شکاف سیاسی بین جمهوری‌خواهان و دموکرات‌ها مانع اصلاحات ساختاری شده و ثبات اجتماعی را به خطر می‌اندازد. در جبهه خارجی، اصطکاک با چین، به‌ویژه بر سر تکنولوژی و تایوان، تجارت دوجانبه بین دو کشور را با مشکل مواجه خواهد کرد و می‌تواند جرقه یک درگیری تمام‌عیار را ایجاد کند.
علاوه بر این، ایالات متحده نفوذ اقتصادی نسبی خود را از دست خواهد داد. در حالی که در سال 2000، اقتصاد ایالات متحده حدود چهار برابر مجموع اقتصادهای BRIC (برزیل، روسیه، هند و چین) بود، در سال 2026 کشورهای BRIC حدود 15 درصد بزرگتر از ایالات متحده خواهند بود.
اما در هر صورت چین با تولید ناخالص داخلی 24.3 هزار میلیارد دلاری، در جایگاه دوم قرار خواهد گرفت که حدود 83 درصد تولید آمریکا خواهد بود.
محدودیت‌های کرونا و رکود بازار مسکن در این کشور، تحرک اقتصادی در کوتاه‌مدت را دچار مشکل خواهد کرد. در سال‌های اخیر، دولت نقش محوری‌تری در اقتصاد داشته است که می‌تواند منجر به تخصیص نادرست منابع شود.
بدتر شدن روابط با غرب همچنان تجارت چین و انتقال فناوری و ایده‌ها را با مشکل مواجه می‌کند. حمله احتمالی به تایوان می‌تواند یک خطر بزرگ برای چشم انداز اقتصادی چین باشد.
پیش‌بینی می‌شود در سال 2026، ژاپن اقتصاد سوم جهان، آلمان چهارم و هند پنجمین اقتصاد بزرگ جهان باشند.
منبع: تجارت‌نیوز
