گزارش هفتگی بازار سرمایه
به قلم علی عبدالمحمدی
اختصاصی فاینوهاب – معاملات هفته‌ی جاری بورس تهران در شرایطی پیگیری شد که به مانند هفته‌های اخیر همچنان شاهد تداوم روزها و روند رکودی در معاملات تالار شیشه‌ای هستیم، ارزش معاملات که فاکتوری برای سنجش نقدشوندگی بازار و پویایی معاملات می‌باشد، به ارقام نازلی، تنزل یافته و روند خروج سرمایه‌های حقیقی از بازار همچنان ادامه دارد.
در هفته جاری، ارزش معاملات خرد در محدوده ۲۰۰۰ تا ۲۹۰۰ میلیارد تومان قرار داشت و تقریبا شاهد تغییر مالکیت ۱۰۰۰ میلیارد تومانی به نفع پورتفوی‌های حقوقی بودیم. در بازار سرمایه همچنان شاهد واگرایی دلار و قیمت سهام هستیم، دلار که در معاملات بازار آزاد و در اوج خوش‌بینی‌ها به احیای برجام تا حوالی ۲۸۴۰۰ تومان نیز کاهش یافته بود در هفته جاری سطح قیمتی ۳۱۰۰۰ تومان را باز پس گرفت و اختلاف خود را با دلار نیما بیش‌تر کرد.
بورس تهران به طور سنتی به روند قیمتی دلار در بازار آزاد به عنوان سنجه‌ای برای انتظارات تورمی واکنش‌های هم‌جهتی را نشان می‌داد، اما مدتی است که در جهت مخالف آن حرکت می‌کند. دلار در بازار آزاد کانال ۳۱۰۰۰ تومان را پس گرفت و شاخص کل در حرکتی معکوس با آن کف سال ۱۴۰۱ و همین طور مرز روانی و مهم ۱.۴ واحدی را از دست داد و در حال حاضر در کانال ۱.۳ واحدی نوسان می‌کند.
بازار همچنان تحت فشار از سوی کامودیتی‌ها
جنگ اوکراین و روسیه، بحران انرژی در اروپا، سیاست‌های قرنطینه در چین با هدف کووید صفر و افزایش سرعت در سیاست‌های انقباضی همگی بخشی از فشارهای منفی حاکم بر بدنه نحیف اقتصاد جهانی است.
باید در نظر گرفت که اقتصاد جهانی در شرایطی درگیر مشکلات جدید شده که هنوز بحران‌های ناشی از کرونا را به صورت کامل پشت سر نگذاشته است و مشکلات زنجیره تامین و پول‌پاشی بیش از اندازه دولت‌ها و بروز نشانه‌های تورم فشار هزینه مشکلات زیادی را برای مصرف‌کننده نهایی و تفاضای کل در سطح دنیا پدید آورده بود.
حال در شرایط فعلی با نمایان شدن مشکلات ذکر شده و کاهش نرخ‌های رشد اقتصادی، رخ دادن سناریو رکود تورمی نزدیک‌ترین سناریو به شرایط فعلی بازارهای جهانی خواهد بود.
اما موضوع اصلی میزان وخامت این سناریو است. نگاهی بیاندازیم به اصلی‌ترین اقدام این روزهای بانک‌های مرکزی که همان افزایش نرخ‌های بهره است؛ این اتفاق طبیعتا یک مانع برای رشد بازارهای سهام و یک دلیل برای رشد بازدهی اوراق قرضه دولت‌ها است. در شرایطی که نرخ‌های رشد نیاز به احیا دارند.
کنترل تورم به وسیله سیاست‌های انقباضی و گردش جریان‌های پولی به سمت سیستم‌های راکدکننده پول، شاید شیب منحنی تورم را نزولی کند اما در طرف مقابل قاتل اصلی تقاضای کل در دنیا خواهد بود و با توجه به ادامه‌دار بودن این سیاست‌ها توسط بانک‌های مرکزی، احتمالا کماکان فشار بر بخش‌های تولیدی و صنایع در جهان بالا باقی می‌ماند.
اگر این موضوع را در کنار قدرت بالای دلار آمریکا در این روزها قرار دهیم، برای قیمت مواد اولیه رشدهای خیلی شگرفی را نمی‌توانیم در نظر بگیریم و در بهترین سناریو قیمت مواد اولیه مادامی که بازارهای سهام وارد رکود سنگین نشوند، کف‌های قیمتی خود در ماه جولای را حفظ خواهند کرد.
از همین رو شاید نتوانیم برای بازار سرمایه کشورمان محرک خاصی از سمت قیمت‌های جهانی در نظر بگیریم.
